- falbana
- falbana {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ia, CMc. falbananie {{/stl_8}}{{stl_7}}'szeroka falbanka': {{/stl_7}}{{stl_10}}Suknia obszyta falbaną. <fr.> {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
falbana
Look at other dictionaries:
falbana — ż IV, CMs. falbananie; lm D. falbanaban «marszczony pas tkaniny, przyszywany dla ozdoby do odzieży damskiej, firanek itp.» Koronkowa, tiulowa, suta falbana. Suknia z falbaną. Obszyć, ozdobić coś falbaną. ‹fr., wł.› … Słownik języka polskiego
skośny — «tworzący z jakąś płaszczyzną lub linią kąt ostry; biegnący, ustawiony, padający pod kątem ostrym; ukośny» Skośne promienie słońca. Skośna ściana. Skośny sufit. ∆ Skośne oczy «oczy osadzone tak, że ich zewnętrzne kąciki uniesione są ku górze» ∆… … Słownik języka polskiego
фалбала — фалбора оборка , фалборка – то же (Даль), харбара кружевная оборка , терск. (РФВ 44,110). Из франц., ит. falbala оборка . Относительно этого слова, засвидетельствованного с 1692 г., ср. Доза 313; М. Любке 276; Гамильшег, ЕW 404. Из того же… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
falbanka — ż III, CMs. falbankance; lm D. falbankanek «wąska falbana» Halka, fartuszek z falbanką. Mankiety ozdobione falbankami. Sukienka z falbankami … Słownik języka polskiego
nierówno — 1. «w sposób nieforemny, niekształtnie, krzywo» Pisać nierówno. Nierówno przyszyta falbana. 2. «niejednakowo, nierównomiernie, nierytmicznie» Oddychać nierówno. Pracować nierówno. Nierówno podzielić tort … Słownik języka polskiego
skos — m IV, D. u, Ms. skossie; lm M. y 1. «kawałek tkaniny odcięty ukośnie, pod kątem ostrym w stosunku do nitek tej tkaniny» Spódnica, falbana, plisa ze skosu. 2. «powierzchnia ukośna, skośna» Skos ściany. skosem «ukośnie, z ukosa, nieprostopadle»… … Słownik języka polskiego
ząbek — m III, D. ząbekbka, N. ząbekbkiem; lm M. ząbekbki 1. zdr. od ząb a) w zn. 1: Białe, lśniące ząbki. Pokazywać ząbki w uśmiechu. ∆ Ząbek czosnku «jedna z cząstek, z których składa się główka czosnku» b) w zn. 2: Ząbki piły. c) w zn. 3 … Słownik języka polskiego
kończyć się — I – skończyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobiegać końca istnienia w czasie, przestawać istnieć, trwać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zima się kończy. Skończyły się święta. Skończyła się jego kariera. Film się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
